Kebaktian...

Vanmorgen vroeg was er kebaktian oftewel een kerkdienst. Voor personeel, studenten, patienten enz.
Gisteren hoorde ik al dat ik me zelf even moest voorstellen, maar Oma kwam vanmorgen vroeg al even langs om duidelijk te maken dat voorstellen alleen niet genoeg was :), Graag ook een getuigenis in het Indonesisch...
Zweet...

Daar stond ik vanmorgen dus voor een paar honderd mensen te praten in het Indonesisch. Spannend..
De mensen vielen bijna van hun stoel van het lachen dat we vijf kinderen hebben. Ik heb me maar verontschuldigt en gezegd dat ik nog maar net van het programma KB heb gehoord.
Dit is het overheidsprogramma voor familieplanning: Twee is genoeg (Dua saja!)
Vandaag ben ik weer met Daniel Huisman op stap om steeds meer van het reilen en zeilen van het ziekenhuis te leren. Nu net even een stukje op Opa's motor gereden. Even iets anders.
Nu weer op weg om de reparatie van een grote boiler te zien. Mijn fototoestel is kapot, dus ik kan niet veel foto's laten zien, misschien morgen.