E.H.B.O...

Terwijl Mintje en ik de tafel afruimen worden we in een keer opgeschrikt door een enorm gegil!

Mijn hart staat zowat stil. Als we van deeerste schrik zijn bekomen realiseren we dat het onze kids zijn die zo hard gillen. Ze bloed dood!!!





Anoek blijkt onder het voetballen door het glas van de kastdeur heen te zijn gevallen.
Een flinke snee van zo'n anderhalf centimeter diep en vijf cm lang..
Overal bloed op de plavuizen.
Schrik, maar even later ook opgelucht dat het alleen een vleeswond lijkt te zijn.
Vlug vrienden opgebeld voor vervoer naar de eerste hulp en daarna naar de apotheek, want er is niet genoeg verband. Een paar minuten later zit er verband om en vertrekken de dames naar het ziekenhuis.
Nu, anderhalf uur later zijn ze alweer thuis.
De wonden netjes gehecht en Anoek weer een beetje bijgekomen.
In het ziekenhuis ging ze bijna van haar stokje.
twee verdovingsspuiten en dertien hechtingen.
Alle kids komen nog even hun bed uit want ze waren allemaal erg bezorgd.

Anoek jarig...

Vanmorgen werden we al vroeg wakker, het is Anoeks verjaardag! 12 jaar al weer.
Om zes uur zongen we uit volle borst: Lang zal Anoekje leven!
Nadat de cadeautjes lekker ontbijten. Anoek had een hele stapel kaarten en een mooi boek.
Nu is Anoek slagroom aan het kloppen,ze trakteert vandaag op brownies met slagroom.

Valentijnsdag...

Vanuit Indonesië willen we jou graag iets zeggen:

We houden van jou!

Serukam...

Aan de slag...

Al een tijdje gen regen hier dus ff de watertanks checken die op het vernieuwde watersysteem zijn aangesloten.

Groepsfoto met o.a Daniel, Dr. Rob en familie, Opa en Oma en Donda

Verpleegsters

Woensdag in de kapel, uitleg over familieplanning :)

Natuurlijk even in de ambulance...

Kebaktian...

Vanmorgen vroeg was er kebaktian oftewel een kerkdienst. Voor personeel, studenten, patienten enz.
Gisteren hoorde ik al dat ik me zelf even moest voorstellen, maar Oma kwam vanmorgen vroeg al even langs om duidelijk te maken dat voorstellen alleen niet genoeg was :), Graag ook een getuigenis in het Indonesisch...
Zweet...

Daar stond ik vanmorgen dus voor een paar honderd mensen te praten in het Indonesisch. Spannend..
De mensen vielen bijna van hun stoel van het lachen dat we vijf kinderen hebben. Ik heb me maar verontschuldigt en gezegd dat ik nog maar net van het programma KB heb gehoord.
Dit is het overheidsprogramma voor familieplanning: Twee is genoeg (Dua saja!)
Vandaag ben ik weer met Daniel Huisman op stap om steeds meer van het reilen en zeilen van het ziekenhuis te leren. Nu net even een stukje op Opa's motor gereden. Even iets anders.
Nu weer op weg om de reparatie van een grote boiler te zien. Mijn fototoestel is kapot, dus ik kan niet veel foto's laten zien, misschien morgen.

Op reis...

Op dit moment ben ik, Marcel op reis naar Serukam in Kalimantan om Rumah Sakit Bethesda te bezoeken. Gisteravond kwam ik ongeveer 6 uur later dan gepland aan in Pontianak, de hoofdstad van Kalimantan.
Hier wonen veel van oorsprong Chinezen, enorme tempels en veel versiering want het is net Chinees nieuw jaar geweest. Vandaag komt er nog een gezin uit Amerika aan in Pontianak, daarna reizen we door naar Serukam.

De enige foto die ik gisteren heb gemaakt is een beetje vaag....

Klein hoekje...

Een ongeluk zit in een klein hoekje... Stefan was aan het spelen op een speeltoestel en viel van twee meter naar beneden. Stefan bleef er rustig onder. Wij bezorgd en niet helemaal gerust.

Toch maar even naar het ziekenhuis voor een röntgen foto.

De foto liet gelukkig alleen maar een klein scheurtje zien, dus daar moest gips om heen.

Maar voordat hij gegipst kon worden eerst naar de apotheek even verderop om gips te kopen.

Gelukkig was Ibu Tri mee! Zij wist precies wat en waar.

Helaas geen kleurtje uitkiezen :)

Dat was gelukkig de enige tegenvaller enne het recept voor de vier verschillende medicijnen die Stefan meekreeg gaan we maar niet verzilveren...

Over vier weken mag het gips er weer af..